Een rasechte Amsterdammer die de drukke stad verruilde voor een leven op de voormalige zeebodem. Waar ze met volle teugen geniet van het groen, de rust en de ruimte. ‘Ik voel me hier echt helemaal thuis’, zegt Diliane Zandwijken.
‘Het was natuurlijk in het begin echt wel even wennen’, bekent Diliane. ‘Amsterdam is een drukke stad met volop mogelijkheden om uit te gaan. Even gezellig iets eten of naar het theater; ik vind dat supergezellig. En ja, dat is in Lelystad natuurlijk anders. Maar je hebt hier weer heel andere dingen die je elders niet vindt.'
Diliane woont met haar vriend en hun dochtertje in Hanzepark in Lelystad. Een ruim opgezette nieuwbouwwijk in jaren ’30-stijl met Dudok-architectuur. Waar jong en oud en mensen met verschillende nationaliteiten wonen. Het is bovenal een wijk waar kinderen alle ruimte hebben om heerlijk buiten te ravotten, ze elkaar thuis ophalen op te spelen en nieuwe vriendschappen sluiten.
De basisschool zit om de hoek. Met rondom bomen, struiken, planten en zelfs een kruidenpluktuin. Diliane haalt regelmatig even een frisse neus in het Bultpark, grenzend aan haar achtertuin. Een park vol kronkelende paadjes, mooie waterpartijen, fruitbomen en kwetterende vogels. ‘De kabouterroute vindt mijn dochter helemaal geweldig. Weet je wat ook leuk is? De kinderboerderij. Die zit hier gewoon op loopafstand. In Amsterdam moest ik daarvoor eerst met de tram, nu stap ik naar buiten en loop ik er zo naar toe. Ideaal!’
‘We pakken ook regelmatig de fiets. Even lekker naar het Natuurpark, wilde dieren spotten, of naar het Zuigerplasbos. Prachtig om zo door het groen naar een natuurgebied in je eigen stad te kunnen fietsen. Flevoland heeft zoveel mooie plekken en dorpen. Voor mijn zijn de Orchideeën Hoeve in Luttelgeest, Schokland en Batavia Stad de grootste parels.’
Dat had ze niet gedacht toen ze vijf jaar geleden naar Lelystad verhuisde. ‘Mijn vriend wilde graag dichtbij familie en vrienden wonen.’ Met een schaterlach: ‘Ik stond niet meteen te juichen, maar nu ben ik heel blij dat ik “ja” zei. Door de ruimte en het groen ervaar ik zoveel rust in mijn hoofd. Af en toe zoek ik de drukte op, maar als de trein op de terugweg het station binnenrijdt dan weet ik: ik ben thuis.’
