Flevoland heeft geen geheimen meer voor de hoofdredacteur van het magazine Fiets: Edwin Haan. Hij komt voor zijn werk op de mooiste plekken, maar fietst net zo graag op dat nieuwe man-made land. ‘Je hebt hier letterlijk de ruimte, er is veel groen en je kunt alle kanten op met je fiets.’
‘Als we de deur uitstappen, lopen we zo het bos in’, vertellen Edwin en zijn vrouw Diane Overwater enthousiast. Ze wonen aan de rand van Lelystad, met de Oostvaardersplassen als achtertuin. Diane: ‘De behoefte om te verhuizen, heb ik nooit gehad. Ja, we hebben het weleens over wonen dicht bij het strand gehad, maar de ruimte in Flevoland wint het.’
Edwin was 5 jaar toen zijn ouders in 1974 Amsterdam verruilden voor Lelystad. ‘Mijn vader werkte nog in Amsterdam, dus hij moest wel heen en weer reizen’, blikt hij terug. Het woongenot won het van de reistijd. Lelystad was toen een splinternieuwe stad, waar volop eengezinswoningen met een ruime tuin werden gebouwd. ‘Dit is echt een briljante stad om in op te groeien’, zegt Edwin. ‘Je hebt hier mooie, groene wijken met ruime tuinen. Het gescheiden fietspadennetwerk maakt het superveilig als je kinderen naar de middelbare school gaan!’
Diane: ‘Weet je wat ook leuk is? Gravel fietsen! Mijn fiets brengt me waar ik heen wil. Of het nu over gras, zand of gravel is. Zo was ik laatst bij een heel mooi vennetje in het Knarbos. Dat is zo’n plek die bijna niemand kent, terwijl het eigenlijk heel dicht bij de stad is. Ik fietste terwijl de zon net onder ging. Het was zo mooi, dat ik gestopt ben om foto’s te maken. Zo kun je al van één ritje een vakantiegevoel krijgen.’
Edwin: ‘In Flevoland kun je lekker dóórfietsen. We hebben hier ruimte. Ik kom hier tot rust.’ Hij laat op de fiets de drukte van alledag achter zich, turend naar de stip op de horizon. ‘Het idee dat ik op de zeebodem fiets vind ik na al die jaren nog steeds bijzonder’, besluit hij.
