Hele zomers bracht hij door op het basketbalveld in de buurt. Fietsen naar het strand. Avondenlang buiten spelen met vrienden. Wouter Hanssen groeide op in Emmeloord en vertrok voor zijn studie geneeskunde naar de Randstad. Om vervolgens als huisarts weer terug te keren op zijn geboortegrond. Een bewuste keuze. ‘Je lééft hier eigenlijk meer.’
Wouter woont met zijn gezin in een vrijstaand huis met een riante tuin vol bloemen in de nieuwbouwwijk Emmelhage. Aan de rand van Emmeloord, grenzend aan het Emmelerbos en met het dagrecreatiegebied de Wellerwaard op steenworp afstand. Ook familiepark Netl de Wildste Tuin is dichtbij. Een heerlijke plek om samen met je kinderen te ontspannen, vindt Wouter. Emmelhage is een wijk met volop groen en ruimte. De woning ligt in een doodlopende straat. ‘Ik kan mijn kinderen met een gerust hart buiten laten spelen. Het is hier een komen en gaan van vrienden en vriendinnetjes. Erg gezellig.’
Als hij zijn kinderen zo ziet spelen, denkt hij terug aan zijn eigen jeugd. ‘Die was ook zo heerlijk overzichtelijk en behaaglijk. Dit is een superfijne plek om je kinderen op te laten groeien. Ze kunnen zich hier prima ontwikkelen: er zijn goede scholen, er zijn volop mogelijkheden voor sport en cultuur en we hebben hier de ruimte. Zonder de hectiek die zo kenmerkend is voor de stad.’
Hij merkt het ook aan zijn collega’s. Dat ze naast hun drukke praktijk tot rust komen in de polder. ‘Ze zijn net als ik schreeuwend druk en hebben een jong gezin.’ Huisarts zijn is een druk bestaan, vertelt Wouter. ‘Soms gaat mijn baan zelfs voor mijn gezin. Dan is het fijn om een netwerk te hebben waar je op kunt terugvallen. Zeker als je jonge kinderen hebt. Mijn ouders wonen hier nog, vrienden zijn net als ik terug van weggeweest.’
Overal in Nederland is een dringend tekort aan huisartsen, ook in de Noordoostpolder. ‘De patiëntenstop die we als huisartsen in Emmeloord instelden, was ook bedoeld als signaal naar de zorgverzekeraars, patiënten en de gemeente. De hoge werkdruk maakt het onaantrekkelijk om huisarts te zijn. Veel huisartsen willen geen praktijkhouder zijn vanwege alle rompslomp. Het systeem moet rigoureus op de schop. Laten we beginnen met een uniform tarief voor praktijkhouders en waarnemers. Een van mijn doelen is om meer huisartsen naar de polder te halen. Collega’s die net als ik de juiste zorg op de juiste plek willen bieden, een luisterend oor voor de patiënten en met de juiste assistenten.’
‘De hectiek van de stad past niet zo goed bij mij, heb ik gemerkt. Drukte, files, betaald parkeren… In Emmeloord kijk ik vanuit onze tuin zo naar het park. Ik kom er tot rust na een drukke werkdag. De polder is ook zo mooi, hè? Ik houd van die strakke lijnen. De mensen zijn hier vriendelijk en behulpzaam. Weet je wat ook zo mooi is? Als ik mijn racefiets pak, hoef ik niet langs allerlei drukke verkeerspunten en stoplichten. Ik stap op en trap zomaar 50 kilometer weg. Ja, dit is de plek waar ik mezelf oud zie worden.’
