Eric Ramaekers (directeur Giant Europe) is al ruim dertig jaar werkzaam bij Giant. Het Europese hoofdkantoor van het wereldwijde fietsmerk staat pal naast de A6. Een verhaal over pionieren op de voormalige zeebodem, gecombineerd met de liefde voor de fiets. ‘Het blijven natuurlijk twee wielen en een paar trappers, maar de kunst is er om ieder jaar te vernieuwen, te verbeteren.’
Kinderfietsen, stads- en toerfietsen, e-bikes, mountainbikes, gravel fietsen en racefietsen: ze worden allemaal moertje voor moertje in elkaar gezet. Van kaal frame tot technologisch hoogstandje. Vanuit de fabriekshal aan de Pascallaan gaan de fietsen vervolgens heel Europa over.
‘Wij nemen de trap’, klinkt het resoluut. Met ferme passen neemt Eric de traptreden naar de derde etage. De grote raampartij biedt prachtig uitzicht op de A6 en het aangrenzende uitgestrekte polderlandschap. ‘Ons pand is als het ware uit de klei verrezen’, blikt de directeur terug. ‘Wij waren in 1996 het eerste bedrijf dat zich in the middle of nowhere vestigde. Er was hier op bedrijventerrein Larserpoort nog helemaal niks. Ja, een hek dwars over het einde van de weg.’
Tientallen jaren na de drooglegging van de Zuidelijke IJsselmeerpolders was het ook voor deze ondernemer nog pionieren. Hij moet lachen als hij eraan terugdenkt. ‘Er was hier geen fietspad, geen voetpad en ook de bus stopte hier niet. De eerste zestien jaar hadden we een eigen bus. Die stopte bij zeven haltes in Lelystad en uiteindelijk voor ons pand. Veel Lelystedelingen maakten er dankbaar gebruik van.’
Eric groeide op in Lelystad. In een van de oudste wijken. ‘Je kon vanaf ons huis zo naar het IJsselmeer kijken. Dan zag je soms bij slecht weer een lichtkogel van schepen in nood op het IJsselmeer.’ Hij begon in 1990 als boekhouder bij Giant Holland, toen nog gevestigd op industrieterrein Oostervaart. Hij woonde even later naast het bedrijf. ‘Als ik naar buiten keek, zag ik de vlag wapperen én had ik prachtig uitzicht over de landerijen.’ We kregen van het hoofdkantoor in Taiwan alle vrijheid om fietsen zelf samen te stellen voor de Europese markt. ‘Daar waren we wel vooruitstrevend mee. Maar ja, als we toch mis zaten met de kleur dan waren er al een paar duizend fietsen met de boot onderweg.’
Midden jaren negentig besloot Giant de productie van Azië naar Europa te verplaatsen. Ierland had de voorkeur. ‘We hebben de directie in Taiwan kunnen overtuigen om in Lelystad te blijven. We waren tenslotte al gevestigd in Flevoland, de provincie was welwillend en er was hier genoeg ruimte. Made in Holland klinkt bovendien ook beter dan Made in Ierland, haha.’
Als hij terugkijkt, was hij zijn tijd soms best ver vooruit. Op meerdere vlakken. Door het roken in het pand te verbieden, en een bedrijf in te schakelen om medewerkers én hun partners die wilden stoppen daarmee te begeleiden. De vette snacks verdwenen uit de bedrijfskantine en er kwam gratis fruit, dat er nog steeds is. Medewerkers die met de fiets naar het werk komen, sparen punten voor leuke cadeaus of zelfs een stedentripje. ‘We willen het beste uit iedere fietser halen, dan wil je dat ook doorvoeren in de dagelijkse praktijk op de werkvloer.’
Hij zou zelf meer willen fietsen, bekent Eric. Het liefst op de racefiets. ‘Fietsend over die langgerekte fietspaden. Ik vind dat dus écht fijn. Je kunt hier in Flevoland heerlijk kilometers maken. Langs het water fietsen. Die eindeloze horizon, de ruimte en de natuur geven mij een enorm gevoel van vrijheid.’
